مطالعه رژیم بارش و دبی حداکثر رواناب شهری در شرایط اقلیمی آینده (مطالعه موردی: حوضه سیل‌برگردان غرب)

از جمله اثرات پدیده تغییر اقلیم، تغییر در رژیم هیدرولوژی و افزایش احتمال مواجهه با رخدادهای حداکثر می‌باشد. مقاله حاضر به بررسی رژیم (شدت و فراوانی) بارش و رواناب حداکثری تحت اثر تغییر اقلیم در حوضه سیل‌برگردان غرب تهران می‌پردازد و تغییرات رخ داده در دوره‌بازگشت‌های بارش و رواناب حدی حوضه را در دوره آینده (2080-2090) با دوره پایه (1999-2000) مقایسه می‌کند. بدین منظور خروجی مدل اقلیمی MRI-CGCM2.3.2a تحت سناریوی انتشار A1B به صورت نقطه‌ای (در مقیاس ایستگاهی) برداشت گردید و از روش عامل تغییر نیز جهت ریزمقیاس‌سازی و تولید سری زمانی بارش روزانه حوضه استفاده شد. سپس با استخراج داده‌های حداکثر بارش روزانه، مقدار بارش یک ساعته حوضه با دوره بازگشت 10 سال محاسبه و از آنجا منحنی شدت-مدت-فراوانی بارش حوضه برای دوره پایه و نیز دوره آتی مورد بررسی حاصل گردید. در مرحله بعد مقادیر روزانه بارش به مدل بارش-رواناب SWMM وارد و سری زمانی روزانه رواناب خروجی از حوضه تولید شد. در انتها با استخراج توابع چگالی احتمال دبی حداکثر، به تحلیل تغییرات رژیم رواناب حوضه در دوره آتی نسبت به دوره پایه پرداخته شد. نتایج نشان می‌دهد که شدت بارش‌های حدی در دوره زمانی آینده نسبت به دوره پایه اندکی کاهش می‌یابد. به علاوه نتایج نشان از افزایش دبی رواناب حوضه در افق 2090 نسبت به دوره پایه دارد. با حرکت به سمت آینده، با افزایش فراوانی و احتمال رخداد یک مقدار مشخص از دبی رواناب در حوضه مواجه هستیم و برای یک دوره‌بازگشت مشخص نیز شدت جریان سیل شهری افزایش پیدا می‌کند.